છેલ્લી સફર સુધી.

સ્વપ્નોમાં આવતાં રહ્યા જેઓ સહર સુધી,
આવી શક્યા નહી એ કદી મારા ઘર સુધી.

આંખો સુધી હવે તો હું રસ્તો કરી જતે,
ઉતરી ગયા છે આંખથી નીચે જીગર સુધી.

જે પણ ગયો તે એની ચરણ ધૂળ થઇ ગયો,
પહોંચી શક્યો ન કોઇ પણ એની નજર સુધી.

આઠે પ્રહર વસંત છે. આ દિલનો બાગ છે,
રહેતી નથી વસંત અહીં પાનખર સુધી.

જીવનમાં ઠોકરો હતી કિંતુ મરણ પછી,
ઉંચકીને લઇ ગયા મને મિત્રો કબર સુધી.

રસ્તા મહીં જ કોઇ તો પામી ગયા તને,
ખાલી ફર્યા છે. કોઇ જઇ તારા ઘર સુધી.

’નાશાદ’ તું જીવે છે. તો સમજીને જીવજે,
સાથે નહીં રહે કોઇ છેલ્લી સફર સુધી.

— નાશાદ  —