શબ્દોની શી જરૂર ?

એક ઉગમણા પ્રભાતે

દિવસ ભરની

ભાગદોડ નો કાર્યક્રમ

ગોઠવતાં

ચિત-પરિચિત

સંબંધીઓની વચાળે

અટવાયેલું,

એકલું, અટુલું

નોખું તરી આવતુ

એક

નવપરિણિત યુગલ.

ચહેરે ડરનો આભાસ

ને

ખુશીથી ઉછાળા મારતું મન.

કોઇ જોઇ જશે તોં ?

ને સર્જાતી

ઇશારાઓથી

સવાલ-જવાબની આપલે

અને પછી

રચાતી સ્પર્શની હારમાળા

ભાગતું-દોડતું

ધબ-ધબ,

ધબકારા કરતું

હ્રદય,

પુર ઝડપે ચાલતું

શ્વાસોનું આવાગમન

જો,

આંખોથી જ બધી

વાત થતી હોય,

તો,

પછી

શબ્દોની શી જરૂર ?

— મયુર “અભણ” —